■ همه یار است و نیست غیر از یار واحدی جلوه کرد و شد بسیار بخش عمومی

در شبی حال بود و بیداری
گریه بود و حضور و اذکاری

در خجسته سحرگه آن شب
از سرا آمدم برون باری

سر به بالا نموده ام ناگاه
متحیّر ز صنعت باری

لشکر بی شمار استاره (ستاره)
ماه میکردشان علمداری

همه با نظم خاص و ترتیبی
همه در حد خاص و معیاری

همه صف بسته و کمر بسته
همه در حالت خبرداری

متّحد رو بجانب واحد
متّفق هر یکی پی کاری

من درویش ره نشین گدا
به نظاره ستاده بسیاری

تا که شد دیده گانم از دیدن
دیدة نا امید بیماری

گفتم ای پاک آفریننده
هست شاهی ترا سزاواری

دل ندارد هر آنکه این درگاه
شب ندارد حضور و بیداری

دلم آمد به اضطراب آن دم
من چه گویم چگونه پنداری

آنچنانی که به درد مخاض
گاه شیون کناد و گه زاری

اشک از دیدگانِ من گویی
آب از ناودان شده جاری

عشق دستم گرفت در آنحال
همچو مادر بداد دلداری

گفت کای نو رسیده فرزندم
وی ز اخلاق ناروا عاری

همه یار است و نیست غیر از یار
واحدی جلوه کرد و شد بسیار

پس از آن رو به سوی خانه شدم
به مصلّای خود روانه شدم

همچو مرغ گرسنه و تشنه
پی تحصیل آب و دانه شدم

در حضور یگانه معشوقم
عاشقانه سر دوگانه شدم

گاه اندر رکوع و گاه سجود
از سر شوق عاشقانه شدم

آتش عشق آنچنانم کرد
سر و پا آتش و زبانه شدم

باز در التهاب آمد دل
همچو کودک پی بهانه شدم

کاش در آن زمان بی تابی
واصل ملک جاودانه شدم

وجد آمد چنانکه پنداری
مست چنگ و می و چغاله شدم

بند بگسسته و زقفس رسته
پر زنان سوی آشیانه شدم

همه یار است و نیست غیرازیار
واحدی جلوه کرد و شد بسیار


سردوگانه شدن به معنی نمازهای دورکعتی شبانه است